Αλάβαστρο, συγκολλημένο από πολλά θραύσματα. Βρέθηκε το 1994 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο εγκαίνιο Μ 3.

Έχει λεπτό, κυλινδρικό σώμα με τοιχώματα που στενεύουν προς τα πάνω, χαμηλό λαιμό, πλατύ, δισκόμορφο στόμιο και κυρτή επιφάνεια στήριξης. Στον ώμο διαμορφώνονται δύο ωτία (ψευδολαβές), χωρίς οπές ανάρτησης.

Τα αλάβαστρα ήταν αγγεία μεταφοράς και φύλαξης ακριβών αρωματικών ελαίων. Το σχήμα τους έχει αιγυπτιακή προέλευση, όπως εξάλλου και το υλικό κατασκευής τους, ο αλάβαστρος λίθος. Έχει υποστηριχτεί ότι η ονομασία αλάβαστρο ή αλάβαστο προέρχεται από την αιγυπτιακή φράση a-la-baste, που σημαίνει «το αγγείο της θεάς Μπαστ».

Επειδή τα αγγεία από αλάβαστρο θεωρούνταν είδη πολυτελείας και δεν ήταν προσιτά λόγω υψηλής τιμής, κατασκεύαζαν απομιμήσεις από πηλό. Ωστόσο έχουν βρεθεί ή υπάρχουν αναφορές σε αλάβαστρα και από άλλα υλικά, όπως γυαλί, χρυσό, άργυρο.

Η χρήση τους ως μυροδοχεία επιβεβαιώνεται στην αγγειογραφία, όπου εικονίζονται σε σκηνές καλλωπισμού γυναικών, αλλά και σε σκηνές αγοράς αρωματικού λαδιού από μυροπωλεία. Επιπλέον αποτελούσαν προσφορές σε τάφους, κυρίως γυναικών, αλλά και σε λάκκους εγκαινίων.